อย่าลืมว่า...ครั้งหนึ่งเธอ เคยมีฉัน

คยรู้สึกไหมว่า . . . หลาย ๆ ครั้ง
 ที่ความรัก  มักจะซ่อนความเจ็บปวด เอาไว้เสมอ . . .
ฉันเคยคิด  . . . ที่จะทุ่มเทความรักไปให้ใครสักคนหนึ่ง
ที่เขามองเห็น และศรัทธาในคุณค่าของความรักเหมือน ๆ กัน

และวันหนึ่ง . . . ฉันก็คิดว่า . . . ฉันค้นพบ
เขา คือ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า และพร้อมจะทำทุกอย่าง เพื่อ "เรา"
โดยที่เขา ไม่เคยเสแสร้ง และทำทุกอย่างจากใจจริง
. . . ฉันสัมผัสมันได้ด้วยหัวใจ . . .

เรา . . . รักกัน และคบกันมา ยาวนาน . . .
นาน . . . จนความรักสีเริ่มจาง
และเมื่อมีเหตุ . . . ให้ต้องห่างไกล
. . . ด้วยภาระหน้าที่ หรืออะไรก็ตามแต่

ความรักของเรา . . . จึงเสมือนผูกกันไว้ด้วยด้ายบาง ๆ เพียงเส้นเดียว
. . . ทั้งที่เราเคยรักกันมาก . . .

แล้ววันหนึ่ง . . . กาลเวลา และสังคม
ก็พาคนรักของฉัน . . . จากไปแสนไกล
ทิ้งไว้ . . . เพียงความทรงจำของเมื่อวาน
ให้ได้อ่อนหวาน เมื่อยามคิดถึง
. . .ได้ร้องไห้เบา . . . เบา เงียบ . . . เงียบ คนเดียว

แต่ในขณะที่ฉัน กำลังร้องไห้ . . .

เธออาจกำลังหัวเราะ กับสิ่งใหม่ ๆ ที่เข้ามาทักทาย
จนหลงลืมไปว่า . . . ครั้งหนึ่งเคยมีฉัน


ฉัน . . . คนที่เธอเคยรัก
ฉัน . . .คนที่เธอเคยดูแล
ฉัน . . .คนที่เธอเคยห่วงใย
ฉัน . . .คนที่เธอเคย บอก “รัก”

ฉันอยากเห็นภาพเธอ แบบเมื่อวาน
ที่เคยรัก  . . . เคยห่วงใยกัน


เธอในเมื่อวาน คือ ความทรงจำที่ชัดเจน
และเป็นภาพฝัน . . . ที่ฉันจะกอดเกี่ยวไว้ตลอดกาล
ถึงแม้วันนี้  . . . ฉันจะไม่รู้ว่า เธอเอาหัวใจไปไว้ที่ไหนก็ตาม .

สองเรา รักกันไม่ได้ ไม่ใช่ ไม่..รักกัน

ลมหายใจแห่งความรัก..ล่องลอยพลิ้วไหวอยู่ในสายลมเสมอ คนที่มีหัวใจรัก ทุกๆคนมีสิทธิ์อยู่ในสายลมแห่งรัก ด้วยอย่างเท่าเทียบกัน หากแต่จะมีสักกี่คน ที่จะ..สมหวัง และ สามารถอยู่ในสายลมแห่งรัก ได้ไปจน..ตลอดรอดฝั่ง

ซึ่งในตัวของความรักนั้น มีหลายร้อยความรู้สึกที่ก่อเกิด แตกต่างซึ่งสถานะ แตกต่างซึ่งสถานที่ แตกต่างซึ่งความผูกพัน แต่.. ต่างก็หวังที่จะสมปราถนากันทุกคน มีเพียงสิ่งเดียวที่เหมือนกัน และ ไม่เคยมีครั้งไหนที่จะแตกต่าง ซึ่งถ้าความรัก ไม่สมหวังก็..เจ็บ ไม่แตกต่างกันเลยสักครั้ง

ความรัก..ถ้าแอบรัก..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้าอกหัก..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้าไม่สมหวัง..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้าสมหวังแล้ว ต้อง จบลงด้วย ความไม่เข้าใจกัน..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้ามีมากกว่าสองคน ในวันที่ต้องเลือก..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้าไม่มีรัก มันอาจจะไม่เจ็บในหัวใจ แต่มันก็เจ็บที่ความรู้สึก ที่ไม่มีใคร..ให้คิดถึง
และ ความรัก..ที่ไม่สามารถรักกันได้ ไม่ใช่..ไม่รักกัน..ก็เจ็บ บาดลึกอย่าง..สุดใจ

ซึ่งเหตุผลของการรักกันไม่ได้ ทั้งๆที่รักกันนั้น มีมากมายเยอะแยะพอๆกับลมหายใจ อาจจะติดที่เหตุผลของ..สังคม

อาจจะติดที่เหตุผล..ทางฐานะ
อาจจะติดที่เหตุผล..ทางความสัมพันธ์
อาจจะติดที่เหตุผล..การลำดับก่อนหลังของหัวใจ
และ อาจจะติดที่เหตุผล..คือ เราไม่มีทางรักกันได้..ในความเป็นจริง

อาจจะเป็นที่ตัวความรัก นั้น อาจจะเรียงลำดับของหัวใจ จากการคบกันของคนสองคน หากแต่ในความเป็นจริง คนที่มาที่หลังอาจจะเข้าใจ และ รัก มากกว่าคนแรก ซึ่งอาจจะเป็นรักจริง และคนแรกก็สัมผัสได้ถึงสิ่งนั้น แต่..ความผูกพันของคนสองคนแรกนั้น ก็มิใช่ จะขาดลงได้ง่ายๆ เมื่อมีใครอีกคนก้าวเข้ามาระหว่าง..คนสองคน

ซึ่งก็คงต้องยอมรับความจริง ไม่ใช่ไม่รักกัน อาจจะเป็นเพียง เราสองต่างพบกันช้าเกินไป และรางวัลที่มอบให้กับคนที่มาที่หลัง ก็คงไม่พ้นต้อง..ทำใจ เพราะไม่ว่าจะอย่างไร ก็คงไม่สามารถทำให้ก่อเกิดภาพความฝัน ในความเป็นจริงได้ จนวัน..สุดท้าย

ทว่าถึงอย่างไร แม้มันจะไม่สามารถเกิดภาพในความเป็นจริง ของคนสองคน ที่รักกันบนลำดับหัวใจแห่งรัก
แต่ตัวของความรักก็ยังคง งดงาม สวยงามเสมอ ประหนึ่งดั่งดวงดาวบนฟากฟ้ายามราตรี แม้ไม่มีทางเอาลงมาอยู่ในอ้อมกอดของหัวใจได้ แต่มันยังคง งดงามเสมอ ที่มองเห็น และ..คิดถึง

ซึ่งสุดท้ายไม่ว่า เรื่องราวของความรักที่ก่อเกิดขึ้นมานั้นจะ จบลงและสิ้นสุดที่ใด ก็คงไม่มีผู้ใดให้คำตอบได้ นอกจาก..กาลเวลา ซึ่ง..ครั้งหนึ่งเราก็เคยมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน และ ความรักจะอยู่ ณ.ที่ตรงนั้นเสมอ ตรงที่ ไม่ใช่เราไม่รักกัน..หากแต่เป็น สองเรา..รักกันไม่ได้

++++++++++++++++++++++++++

สองเรา รักกันไม่ได้ ไม่ใช่ ไม่..รักกัน

ลมหายใจแห่งความรัก..ล่องลอยพลิ้วไหวอยู่ในสายลมเสมอ คนที่มีหัวใจรัก ทุกๆคนมีสิทธิ์อยู่ในสายลมแห่งรัก ด้วยอย่างเท่าเทียบกัน หากแต่จะมีสักกี่คน ที่จะ..สมหวัง และ สามารถอยู่ในสายลมแห่งรัก ได้ไปจน..ตลอดรอดฝั่ง

ซึ่งในตัวของความรักนั้น มีหลายร้อยความรู้สึกที่ก่อเกิด แตกต่างซึ่งสถานะ แตกต่างซึ่งสถานที่ แตกต่างซึ่งความผูกพัน แต่.. ต่างก็หวังที่จะสมปราถนากันทุกคน มีเพียงสิ่งเดียวที่เหมือนกัน และ ไม่เคยมีครั้งไหนที่จะแตกต่าง ซึ่งถ้าความรัก ไม่สมหวังก็..เจ็บ ไม่แตกต่างกันเลยสักครั้ง

ความรัก..ถ้าแอบรัก..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้าอกหัก..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้าไม่สมหวัง..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้าสมหวังแล้ว ต้อง จบลงด้วย ความไม่เข้าใจกัน..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้ามีมากกว่าสองคน ในวันที่ต้องเลือก..ก็เจ็บ
ความรัก..ถ้าไม่มีรัก มันอาจจะไม่เจ็บในหัวใจ แต่มันก็เจ็บที่ความรู้สึก ที่ไม่มีใคร..ให้คิดถึง
และ ความรัก..ที่ไม่สามารถรักกันได้ ไม่ใช่..ไม่รักกัน..ก็เจ็บ บาดลึกอย่าง..สุดใจ

ซึ่งเหตุผลของการรักกันไม่ได้ ทั้งๆที่รักกันนั้น มีมากมายเยอะแยะพอๆกับลมหายใจ อาจจะติดที่เหตุผลของ..สังคม

อาจจะติดที่เหตุผล..ทางฐานะ
อาจจะติดที่เหตุผล..ทางความสัมพันธ์
อาจจะติดที่เหตุผล..การลำดับก่อนหลังของหัวใจ
และ อาจจะติดที่เหตุผล..คือ เราไม่มีทางรักกันได้..ในความเป็นจริง

อาจจะเป็นที่ตัวความรัก นั้น อาจจะเรียงลำดับของหัวใจ จากการคบกันของคนสองคน หากแต่ในความเป็นจริง คนที่มาที่หลังอาจจะเข้าใจ และ รัก มากกว่าคนแรก ซึ่งอาจจะเป็นรักจริง และคนแรกก็สัมผัสได้ถึงสิ่งนั้น แต่..ความผูกพันของคนสองคนแรกนั้น ก็มิใช่ จะขาดลงได้ง่ายๆ เมื่อมีใครอีกคนก้าวเข้ามาระหว่าง..คนสองคน

ซึ่งก็คงต้องยอมรับความจริง ไม่ใช่ไม่รักกัน อาจจะเป็นเพียง เราสองต่างพบกันช้าเกินไป และรางวัลที่มอบให้กับคนที่มาที่หลัง ก็คงไม่พ้นต้อง..ทำใจ เพราะไม่ว่าจะอย่างไร ก็คงไม่สามารถทำให้ก่อเกิดภาพความฝัน ในความเป็นจริงได้ จนวัน..สุดท้าย

ทว่าถึงอย่างไร แม้มันจะไม่สามารถเกิดภาพในความเป็นจริง ของคนสองคน ที่รักกันบนลำดับหัวใจแห่งรัก
แต่ตัวของความรักก็ยังคง งดงาม สวยงามเสมอ ประหนึ่งดั่งดวงดาวบนฟากฟ้ายามราตรี แม้ไม่มีทางเอาลงมาอยู่ในอ้อมกอดของหัวใจได้ แต่มันยังคง งดงามเสมอ ที่มองเห็น และ..คิดถึง

ซึ่งสุดท้ายไม่ว่า เรื่องราวของความรักที่ก่อเกิดขึ้นมานั้นจะ จบลงและสิ้นสุดที่ใด ก็คงไม่มีผู้ใดให้คำตอบได้ นอกจาก..กาลเวลา ซึ่ง..ครั้งหนึ่งเราก็เคยมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน และ ความรักจะอยู่ ณ.ที่ตรงนั้นเสมอ ตรงที่ ไม่ใช่เราไม่รักกัน..หากแต่เป็น สองเรา..รักกันไม่ได้

++++++++++++++++++++++++++